Uprawa tytoniu jest najbardziej pracochłonna ze wszystkich upraw polowych. Tytoń wymaga bardzo starannie uprawionej i odchwaszczonej gleby. Po wcześnie schodzących z pola przedplonach stosuje się pełny zespół uprawek pożniwnych. Po okopowych korzeniowych wykonuje się jedynie orkę przedzimową, którą najczęściej, przykrywa się obornik. Uprawę wiosenną przeprowadza się tak, jak pod wszystkie rośliny jare późnego siewu. Przed sadzeniem wyrównuje się powierzchnię broną, lub - w razie potrzeby - stosuje się wał i bronę.
Pod tytoń stosuje się zarówno obornik, jak i nawozy mineralne. Tytonie jasne nawozi się obornikiem w ilości 15-25 t na 1 ha, jeśli przedplon nie był uprawiany na oborniku.
Silnego nawożenia (30-50 t na 1 ha) wymaga machorka, tytoń typu Kentucky i tytonie cygarowe. Pod pozostałe daje się 25-40 t obornika na 1 ha. Podobnie silnie zróżnicowane jest nawożenie azotem. Pod tytonie jasne wystarczy dawka startowa dla roślin, do 20-40 kg N na 1 ha, pod cygarowe 60-90 kg. Tytonie papierosowe ciemne wymagają dużych dawek, od 100 do 160 kg N na 1 ha pod tytoń typu Kentucky i machorkę oraz 80-120 kg N na 1 ha pod pozostałe. Stosuje się saletrzak, saletrę amonową lub mocznik. Nadmiar nawozów azotowych wpływa niekorzystnie na tytonie papierosowe jasne i cygarowe, gdyż zwiększa zawartość azotu ogólnego i nikotyny, a zmniejsza ilość węglowodanów w liściach.
Tytonie cygarowe nawozi się najmniejszą dawką fosforu (40-50 kg P2O5 na 1 ha w superfosfacie) i największą potasu (150-200 kg K2O na 1 ha). Pod papierosowe jasne stosuje się do 90 kg P2O5 i 120-150 kg K2O na 1 ha, a pod wszystkie ciemne tytonie 90-125 kg P2O5 i 120-160 kg K2O na 1 ha. Potas bardzo silnie i korzystnie wpływa na jakość surowca tytoniowego, gdyż zwiększa elastyczność liści i ich zasobność w węglowodany oraz wydłuża czas żarzenia się tytoniu. Szczególnie dobrze oddziałuje potas wniesiony w formie siarczanu. Tytonie papierosowe jasne uprawiane na glebach lżejszych zaleca się nawozić magnezem (15-20 kg MgO na 1 ha) i borem (8-10 kg boraksu na 1 ha), co korzystnie wpływa na jakość surowca, na glebach zaś torfowych siarczanem miedzi w dawce 20-50 kg na 1 ha. W razie bardzo kwaśnego odczynu gleby stosuje się wapnowanie pod przedplon.
Nadmiar wapnia zwiększa wrażliwość tytoniu na choroby grzybowe.
Produkcja rozsady wymaga ciepłego inspektu o glebie lekko kwaśnej (pH 6,0-6,3). Nasiona najlepiej jest wrzucić do wody i poczekać, aż pokażą się kiełki (2-3 dni przy dobrych nasionach), po czym wsadzić je delikatnie do ziemi. Tytonie bardzo szybko wyczerpują zasoby mineralne z ziemi, dlatego powinno się je nawozić dosyć często (ale bez przesady).
Nasiona tytoniu szlachetnego, który w inspektach rośnie 7-8 tygodni, wysiewa się w pierwszej połowie marca. Rozsada machorki rośnie szybciej, tj. 5-6 tygodni, toteż wysiewać ją należy pod koniec marca. Na 1 okno inspektowe o wymiarach 100X130 cm wysiewa się 0,5-0,7 g tytoniu i 1,5 g machorki. Najlepszy jest siew rzędowy, przy użyciu specjalnego szablonu, o rozstawie rzędów około 3 cm. W fazie tzw. krzyżyka, tj. po wykształceniu się liścieni i pierwszej pary liści rozsadę trzeba przerwać, aby nie rosła zbyt gęsto. Z wyjątkiem machorki i niektórych tytoni jasnych zalecane jest pikowanie rozsady w rozstawie 4X4 cm. Z 1 okna uzyskuje się (bez pikowania) do 2000 sztuk rozsady. Planując potrzebną ilość rozsady uwzględnić trzeba 50% rezerwy na dosadzanie, gdyż zawsze pewna liczba roślin ginie.
Przed sadzeniem hartuje się rozsadę przez 10-14 dni. Dobrze przygotowana rozsada powinna mieć 5-6 liści, niewyciągniętą łodygę, barwę intensywnie zieloną i dobrze rozwinięty system korzeniowy.
Roślin chorych nie wolno sadzić, gdyż stają się one źródłem zakażenia dla zdrowych roślin.
